,,,Μαντινάδες

Πονάς εσύ, πονώ κι εγώ, γελάς εσύ, γελάω,

και μόνο στα ματάκια σου τ’ αστέρια συναντάω.

Από το δρόμο μου περνάς κι από τη γειτονιά μου

και με τα μάτια σου φωτιές ανάβεις στην καρδιά μου.

Τα χείλη σου με άγγιξαν μ’ ανέβασαν στ’ αστέρια,

τα χέρια σου μ’ αγκάλιασαν κι ανθίσανε παρτέρια.

Τα χείλη σου με φίλησαν, μύρωσαν την πνοή μου,

τα μάτια σου με κοίταξαν κι ομόρφυν’ η ζωή μου.

Κι αν έφυγες, αστέρι μου, κι αν ζεις τώρα στα ξένα,

μηνύματα με τα πουλιά σου στέλνω δακρυσμένα.

Κι αν έφυγες, αστέρι μου, κι αν ζεις τώρα στα ξένα,

τα δειλινά σε καρτερώ να ’ρθεις ξανά σε μένα.

Κι αν με πάρ’ η ξενιτιά κοντά σου θα γυρίζω,

θάλασσα να σου τραγουδώ, αγέρι να σφυρίζω.

Ο έρωτας με πλάνεψε, ταξίδεψα μαζί του,

μέσ' στα κρυφά παλάτια του κι ήπια απ’ το κρασί του.