Άμετρον

Εδώ να είσαι, Ποιητή…

Μέσα στης πόλης τη βουή

Τα όνειρα αιμορραγούν

Στους δρόμους ψεύτικες φωτιές

Λυμαίνονται τα θαύματα

Τόσα αδέσποτα φιλιά

Εκλιπαρούν τον άνεμο

Είναι αιθάλη, και σκουριά

Που νόθεψε τα σύννεφα

Και είναι οι λύκοι που αλυχτούν

Δικάζουν τους αγγέλους

Κι όσους ειρήνη επί γης

Τολμούν και ονειρεύονται…

Εδώ να είσαι, Ποιητή…