Πεταλούδες

Στο σκοτάδι αν κατοικήσεις

δύσκολο να βγεις στο φως,

να κυλάς σαν το ποτάμι,

να γελάς σαν ουρανός.

Αν κρυφτείς σε μία πλάνη

δύσκολο τα απλά να δεις,

να φιλάς σαν τον πρωτάρη,

να πονάς σαν ποιητής.

Και η ζωή κι ο θάνατός σου

δυο πεταλούδες στη βροχή,

μέσ' στην καρδιά βαθιά κρυμμένα

είναι το τέλος κι η αρχή.

Στο σκοτάδι αν κατοικήσεις

σε πονάει μετά το φως,

μπερδεμένη η καρδιά σου

ξένος μοιάζει ο αδερφός.