Αποκάλυψη

Σαν είδες

Τη γυμνή μου φτέρνα

Το αληθινό σου πρόσωπο

Αντίκρισα…

Πεταλούδες

Στο σκοτάδι αν κατοικήσεις

δύσκολο να βγεις στο φως,

να κυλάς σαν το ποτάμι,

να γελάς σαν ουρανός.

Αν κρυφτείς σε μία πλάνη

δύσκολο τα απλά να δεις,

να φιλάς σαν τον πρωτάρη,

να πονάς σαν ποιητής.

Και η ζωή κι ο θάνατός σου

δυο πεταλούδες στη βροχή,

μέσ' στην καρδιά βαθιά κρυμμένα

είναι το τέλος κι η αρχή.

Στο σκοτάδι αν κατοικήσεις

σε πονάει μετά το φως,

μπερδεμένη η καρδιά σου

ξένος μοιάζει ο αδερφός.

Η εκδίκηση της οχιάς

Στο μονοπάτι με τις ακακίες,

κάτω απ’ τον Αυγουστιάτικο ήλιο,

το δηλητήριο μιας οχιάς με τρόμαξε,

ήμουν δεν ήμουν δέκα,

και την πετροβόλησα.

Κι εκεί σε μια άκρη του πλακόστρωτου

το παράπονο του μικρού φιδιού έμεινε,

και κάθε που τα βήματά μου

με ξαναπάνε στο δρομάκι, με ρωτάει,

στα μονοπάτια της ζωής μου,

αν λιγότερο φοβάμαι

ιοβόλες καλημέρες σαν συναντώ.