Ακροβασία

Σ’ έχω πολλή ανάγκη,

σ’ απόκρημνο φαράγγι

το δάκρυ αργοκυλά.

Μη μου γυρνάς την πλάτη,

πώς να πιαστώ από κάτι,

τα δύσκολα πολλά.

Σαν πέφτει το σκοτάδι

μ’ ένα βαθύ σημάδι

του χθες ακροβατώ.

Μακριά σου δε γελάω,

τις μέρες ξεγελάω

μήπως και ξεχαστώ.

Τώρα νωρίς νυχτώνει,

μη με αφήνεις μόνη,

σε τόση ερημιά.

Μη με αφήνεις τώρα,

παιδί σε ξένη χώρα

να ψάχνει μια γωνιά.