Δε μάθαμε

Ύπουλα οι καιροί μας φύλαγαν

καυτό μολύβι και λεπίδα,

τριγύρω κλείνουν οι ορίζοντες,

πώς να πετάξει η ελπίδα.

Ξεχύθηκαν σε κάμπους και σε θάλασσες,

νιόβγαλτα όνειρα θερίζουν…

και γίναν οι πολύχρωμοι χαρταετοί

μαύρα πανάκια κι ανεμίζουν.

Μα έγινε η περηφάνια  μας οργή

κι όλα μαζί τα χέρια ανεμοφράχτης,

δε μάθαμε να ζούμε με υποταγή,

ο μόνος άεργος ο νεκροθάφτης.