Είσαι...

Είσαι κόρη λουσμένη με αχτίδες φωτός.

Είσαι πόθος κρυφός της καρδιάς.

Είσαι ήλιος ανέσπερος στου χειμώνα την ένδεια.

Είσαι άστρο που σκίρτησε μέσα στον καρποφόρο

                                                της άνοιξης κόρφο.

Είσαι δάκρυ του πεύκου που κύλησε στους βράχους.

Είσαι κρίνο λευκό που ανθίζει στο κύμα.

Είσαι μήνυμα περιστεριού μέσα στη θύελλα.

Είσαι κάμπος σπαρμένος με ολόχρυσα όνειρα

                                    που αργοπλέει στο Αιγαίο.

Είσαι μπόλι βαμμένο με αίμα στο Κούγκι.

Είσαι μάνας κραυγή πριν να φέξει στο Δίστομο.

Είσαι μήτρα ασυμβίβαστη με του ερέβους τις γέννες.

Είσαι μοίρα ακριβή που αρμενίζει στα πέλαγα.

Είσαι λεβεντονιού η αγάπη η θαλασσινή.

Είσαι σμάρι από μέλισσες που τ’ ανόθευτο μέλι

                                    τους ημερεύει τα άγρια.

Είσαι ρίζα ελιάς που αντιστέκεται στις παγίδες

                                                            του χρόνου.

Είσαι κόκκινο υφάδι στο καρτέρεμα της Πηνελόπης.

Είσαι χνάρι ολοκάθαρο στου Οδυσσέα την πορεία.

Είσαι μίτος αρχέγονος που ενώνει τη γη με το σύμπαν.

Είσαι ρίγος γλυκό στ’ αηδονιού το τραγούδι.

Είσαι τσέρκι πολύχρωμο στις αλάνες της πόλης.

Είσαι ελπίδα του κόσμου στων παιδιών το χαμόγελο.

Είσαι ανθός της Ψυχής σαν προβάλλει ο Έρωτας.

Είσαι κάλλος απέριττο που γυμνό αναδύεται.

Είσαι γη νοτισμένη με αιώνια θαύματα.