Ποιήτρια είσαι, από πάντα
Ποιήτρια και Ποίημα
Του Πόθου και της Αγάπης
Σαν σε Χαραυγή ή σε Άβυσσο
Αποκοιμήθηκες
Ποιήτρια και Ποίημα
Του Έρωτα και της Ανάγκης
Κι όταν σε Αστραπές είτε σε Κεραυνούς
Περπάτησες
Ποιήτρια και Ποίημα
Της Ύπαρξης και του Θανάτου
Ποιήτρια είσαι πάντα
Και Ποίημα
Μικρό το σπίτι που γερνάς
Μικρά κι αυτά που σε αναγκεύουν
Στα ταπεινά γυρεύεις φως
Ελπίδα στα μεγάλα
Στενοί οι δρόμοι που περνάς
Στενά τα χρόνια που διαβαίνουν
Στα καπηλειά ήλιους ζητάς
Και ξαστεριές στα ανώγια
Η γελαστή σου η καρδιά
Τα ανέφελά σου μάτια
Σκορπούν αλάτι και νερό
Σε όλες της γης τις στράτες
