Με τη Σκότω για παρέα
πήρα μονοπάτια νέα.
Τη ζωή μου δεν χαρίζω,
στο γκρεμό και αν βαδίζω.
Πίσω όλοι οι ρουφιάνοι
που φουσκώνουνε σαν διάνοι.
Πίσω οι ψεύτες, τα λαμόγια,
στα δυσώδη τους κατώγια.
Για τα μπάζα οι καθρέφτες
που χαμογελούν στους κλέφτες,
στους κακούς, στους δολοπλόκους
και στους κάλπικούς τους όρκους.
Με τη Σκότω τη μοιραία
η ζωή μου είναι ωραία.
Όπου ο δρόμος κι αν μας βγάλει,
η ψυχή θα λέει: «Χαλάλι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου