Μετά από εσένα η μοναξιά
Το αγρίμι που παραμονεύει
Τα
δάκρυα και να στερέψανε
Του χρόνου το ποτάμι δε στερεύει
Μετά
από εσένα η σιωπή
Της
νύχτας το βαρύ σεντόνι
Τα λόγια και να τελειώσανε
Καμιά ηχώ δεν τελειώνει
Μετά
από εσένα το κενό
Κι όμως
γελώ για να μην κλαίω
Πόσο
πολύ σ’ αγάπησα
Σε έναν ερημίτη βράχο λέω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου