Νανούρισμα...

Πάνε κι έρχονται οι μέρες,

να γελάς, να τραγουδάς,

ό,τι μένει, ό,τι κρατάει,

φως μου, εκείνο που αγαπάς.

 

Της αγάπης πρόσεχέ μου,

φύλαγέ μου τον ανθό,

όταν πέφτω, όταν γλιστράω

να ’χω κάπου να σταθώ.

 

Πάνε κι έρχονται τα χρόνια,

 μην ξεχνάς, μη σταματάς,

στα ψηλά τα κορφοβούνια

να κοιμάσαι, να ξυπνάς.

 

Μη μου ξοδευτείς, μην μπλέξεις,,

μέσα σε «γιατί» και «πώς»,

ένα μη μου λησμονήσεις

να είσαι πάντα άνθρωπος...