Πουλάκι μου, κελάιδαγες
Κι ο νους αναθαρρούσε
Στάζανε οι μέρες βάλσαμο
Το χώμα ξεδιψούσε
Πουλάκι μου, κελάιδαγες
Κι οι νύχτες λαμπυρίζαν
Και αναγάλλιαζε η καρδιά
Οι κερασιές ανθίζαν
Πουλάκι μου, εσιώπησες
Κι όλα μαζί μ' εσένα
Πουλιά παραπονιάρικα
Στης ερημιάς τα ξένα
Πουλάκι μου, και να 'τανε
Να τραγουδήσεις πάλι
Πάλι η ψυχή δρόμο να βρει
Μεσ' στου καιρού τη ζάλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου