Πουλί μου, πού αλάργεψες
και δεν γυρίζεις πίσω,
και πώς να πιω της λησμονιάς
νερό να σ' αστοχήσω.
Στ' αστέρια λέω τον καημό,
τις λύπες στο φεγγάρι,
να με ακούει ο άνεμος
μαζί του να με πάρει.
Κι ας είναι για στερνή φορά
ξανά να με φιλήσεις,
σαν σημαδάκι πριν χαθώ
στα χρώματα της δύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου