Χυμένο μελάνι

Οι μέρες ντουμάνι

Του κόσμου η πλάνη

Κουρτίνα βαριά

Στην άδεια πλατεία

Βουβή η ιστορία

Σε σκόρπια χαρτιά

Του κόσμου η πλάνη

Μια ακόμα πλεκτάνη

Στο φως της αυγής

Κλειστά μονοπάτια

Αρμύρα τα μάτια

Στα αγνάντια της γης

Μια ακόμα πλεκτάνη

Χυμένο μελάνι

Στους χάρτες του νου

Παλεύει η ελπίδα

Να βρει μια σανίδα

Στο μπλε τ' ουρανού

Πουλί του χαλασμού και της φωτιάς

Θέριεψε ο καιρός ολόγυρά σου

Στεριές και θάλασσες αποκλεισμένες

Τον μπούσουλά του έχασε ο χρόνος

Όλες σου οι μέρες επικηρυγμένες

Σε θέα δημόσια οι κρεμάλες

Κραυγές και αίματα πώς να ξεχάσεις

Αντικατοπτρισμοί οι πολιτείες

Σε φόβους βυθισμένες κι αντιφάσεις

Πίσω, η ζωή σου μέσα σε ερείπια

Σου κόβει την ανάσα ο βοριάς

Τις νύχτες σαν θρηνείς τα όνειρά σου

Πουλί του χαλασμού και της φωτιάς

Πουλί μου, πού αλάργεψες

 Πουλί μου, πού αλάργεψες

και δεν γυρίζεις πίσω,

και πώς να πιω της λησμονιάς

νερό να σ' αστοχήσω.

Στ' αστέρια λέω τον καημό,

τις λύπες στο φεγγάρι,

να με ακούει ο άνεμος

μαζί του να με πάρει.

Κι ας είναι για στερνή φορά

ξανά να με φιλήσεις,

σαν σημαδάκι πριν χαθώ

στα χρώματα της δύσης.