Η ανέμη γυρίζει,
παραμύθι αρχίζει
όμορφο της γιαγιάς.
Στο μικρό μας σοκάκι,
νιόβγαλτο φεγγαράκι,
πάλι απόψε με πας.
Μοιάζει η νύχτα αιώρα
και το πριν με το τώρα
φίλιοι αριθμοί.
Ταιριαστά νυχτοπούλια,
αγκαλιά με την Πούλια
λίγο πριν κοιμηθεί.
Παίρνει φόρα η ανέμη,
μεθυσμένο μελτέμι
μπλέκεται στην κλωστή.
Ανάλαφρη, πουπουλένια,
η καρδιά κάθε έγνοια,
θα αποχωριστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου