Αμετανόητη

Αμετανόητη μικρή,

με ήλιους και με χιόνια,

τα μεσημέρια μέθαγες

στης λεμονιάς τα κλώνια.

Όλα τριγύρω ζωγραφιά,

και η καρδιά μελίσσι,

για δράκους και για μάγισσες

ποιός τάχα να μιλήσει.

Κι εσύ απόμεινες εκεί,

μικρή ξελογιασμένη,

δίχως να  πάψεις να γελάς,

κι ας βγήκες γελασμένη.

Έλα πάλι στα όνειρά μου

Ήρθες χθες στα όνειρά μου,

σαν παλιά στην γειτονιά μου,

που μου έλεγες τραγούδια

και μου κένταγες λουλούδια.

Που δε χώραγε η έννοια

και του κήπου η γαρδένια

σκόρπιζε μοσχοβολιές

στις μικρές μας τις καρδιές.

Κι έλαμπαν τα δυο σου μάτια

που φωτίζαν μονοπάτια

και γλυκαίναν οι ματιές

και ανοίγαν οι αγκαλιές.

Και σαν φεύγαν οι λιαχτίδες

ψάχναμε πυγολαμπίδες

στις μικρές τις ρεματιές

και γελούσαν οι ματιές.

Έλα πάλι στα όνειρά μου

σαν παλιά στη γειτονιά μου,

πες μου τραγούδια σαν πουλί,
κάνε με ξανά παιδί.