Πικροδάφνες

Ξένη γυρνάω μέσα στην πόλη

κι αναρωτιέμαι μέσα στα πλήθη

ναύλο αν θα ’βρω να πάω νότια,

αν θα ’βρω δρόμο που γράφει λήθη.

Κι εσύ να θέλεις με πικροδάφνες

να μου γεμίσεις πικρό ποτήρι,

ήλιους μου σβήνεις μα θες λιακάδες,

θα φύγεις μου ’πες για το Μισίρι.

Μόνη κρυώνω κι όλα αλλάζουν,

εγώ ο φταίχτης, μα και το τραύμα,

ψάχνω αλήθειες στα παραμύθια

και μιαν Αλίκη για ένα θαύμα.

Κι εσύ χρεώνεις διπλή ταρίφα,

για ένα βράδυ τα παίρνεις όλα,

ρέστη μ’ αφήνεις και θέλεις ρέστα,

θα φύγεις μου ’πες με μια σπανιόλα.