Έτσι γουστάρω

Καίω πυξίδες και σημάδια και σαλπάρω

Και ας με πουν και μπουρλοτιέρη και κουρσάρο

Φράγκο δε δίνω για καπέλα και παπούτσια

Των μασκαράδων τα νερόβραστα κουκούτσια

Στέλνω καρδούλες στον παπά και στον κουμπάρο

Και τριγυρνάω στ’ ακρογιάλια με ένα σπάρο

Του καρχαρία δένω χέρια και ποδάρια

Να ξεφαντώνουνε μουρμούρες και σκαθάρια

Πάνω στις ξέρες το τσιμπούκι μου φουμάρω

Την καταβρίσκω με το φίλο μου το γλάρο

Κλείνω τους λύκους στο μαντρί να τρων ραδίκια

Γλέντια να κάνουν προβατάκια και κατσίκια 

Έτσι γουστάρω

Δεν ξέρεις

Δεν ξέρεις άλλη γλώσσα να μιλάς

Μονάχα της ανάγκης

Την έμαθες από των δρόμων τα παιδιά

Κι απ’ τον Αποσπερίτη

Τα λόγια τους καρβέλι εφτάζυμο

Και της καρδιάς σου μπρούσκο

Τ’ απόβραδα να τα μοιράζεσαι

Με τους καταραμένους

Δεν ξέρεις σ’ άλλον τόπο να ξυπνάς

Μόνο σ’ αυτόν της δίψας.

Να μη χορταίνεις θάλασσα και φως

Κι ένα φιλί καράβι.

Ο Έρωτας το χρόνο να νικάει

Στ’ αμπέλια, στα περβόλια

Στα ξέφωτα, στις ακροποταμιές

Να παίζει με τις Νύμφες

Δεν ξέρεις άλλα μάτια να κοιτάς

Μονάχα αυτά που καίνε

Που σε οδηγούν σε δρόμους μυστικούς

Σε αρχαία μονοπάτια

Τις νύχτες βάζουνε φτερά στο νου

Κρυφές φωτιές ανάβουν

Ό,τι τόσο πολύ αγάπησες

Τίποτα δε φοβάται