Θάλασσα

Σφράγισε τα χείλη  μου

το στερνό φιλί σου

κι ύστερα μου μίσεψες

σ’ άλλον ουρανό.

Σφάλισα στα μάτια μου

το ζεστό σου βλέμμα,

περιστέρι μου λευκό,

στον κατακλυσμό.

Είπες είμαι ο δρόμος σου

μα ολόγυρά σου

αδιεξόδους έχτιζες

και ένοχες σιωπές.

Κι οι μικρές αλήθειες μου,

τα κρυφά μου πάθη,

άφησα και γλίστρησαν

σε νεροσυρμές.

Είπες η αγάπη σου

θάλασσα πως είναι

μα στα βράχια έσβησε

σαν σταλαγματιά.

Κι άλλο δεν μου απόμεινε

κάθε που νυχτώνει

θάλασσα να γίνομαι

σε έρημη στεριά.