Αμφίρροπο

Με τα χέρια στην ανάταση,

είναι που παραδίνομαι
ή τ' άστρα θε ν' αγγίξω...

Σαν αγέρας...

Σαν αγέρας περνάς…

Μια αλήθεια ξεχνάς

Κι όλο τρέχεις

Δεν κοιτάς, δε μιλάς

Την καρδιά πολεμάς

Πώς αντέχεις…

Σε πηγάδι σκορπάς

Όλα όσα για μας

Θέλει η Μοίρα

Κάπου αλλού ξενυχτάς

Να διαγράψω ζητάς

Τόση αρμύρα…

Στην πορεία πετάς

Μίας άλλης τροχιάς

Μα δεν ξέρεις

Σαν φυσάει βοριάς

Σαν γα μένα ρωτάς

Θα υποφέρεις...

Κι αν τις μέρες μετράς

Σε βυθούς μοναξιάς

Να προσέχεις

Κι αν κοιμάσαι, αν ξυπνάς

Μέσ’ στο γκρι μιας σκιάς

Να αντέχεις…

Σαν αγέρας περνάς…

Μια αλήθεια ξεχνάς

Κι όλο τρέχεις...

Φυλάκισέ με

Φυλάκισέ με στις μικρές

Τις λέξεις σου τις φλογερές

Να μη θυμάμαι συμφορές

Φυλάκισέ με στις στιγμές

Με ξάστερο, με συννεφιές

Να βγω στ' Αι-Γιάννη τις φωτιές

Φυλάκισέ με στου μυαλού

Τους χρόνους τους μελλοντικούς

Να μη φοβάμαι τους κακούς

Φυλάκισέ με εκεί δα

Στου ονείρου σου τα πορφυρά,

Η μέρα κι ας με μαρτυρά.

Φυλάκισέ με…

Εξόριστος ο 'Ερωτας

Εξόριστος ο Έρωτας

σε φιλντισένιο ζύγι,

η προδοσία τον πονά

κι η άρνηση τον πνίγει.

Εξόριστος ο έρωτας

στη χώρα των Κυκλώπων,

τον κυνηγάνε οι καιροί

κι οι νόμοι των ανθρώπων.

Μα εσύ, αηδόνι μου γλυκό,

μη σταματάς τη νύχτα,

για μια αγκαλιά ξημέρωνε,

για ένα φιλί ξενύχτα.

Να σε ακούει ο Έρωτας,

όλους να τους μπερδεύει,

και να μεθάει την καρδιά,

το νου να κυριεύει.

Αφιερωμένο στην Ο.Μ. με αγάπη.

Αν με ψάξεις...

Αν με ψάξεις…

Μέσ’ σε πλαστά επιφωνήματα μη με γυρέψεις

Μέσα σε φράσεις διφορούμενες μη γελαστείς

Μέσ’ σε συνδέσμους ψεύτικους αλήθειες μη ξοδέψεις

Μέσ’ σε δυσνόητα νοήματα μη ξεχαστείς…

Ούτε σε πλάγιες προτάσεις να μ’ αναζητήσεις

Σε λέξεις σύνθετες τον Αύγουστο μη σπαταλάς

Μέσ’ σε προθέσεις ύπουλες το φως μη χαραμίσεις

Για απατηλά επίθετα τη μέρα μη χαλάς…

Θα με βρεις…

Σε ουσιαστικά πάνω πλαγιάζω και ξυπνάω

Μέσα σε ρήματα μόνο αντέχω και χωράω

Ένα συνηρημένο και στεριά και σπιτικό μου

Κι ήρθε μεστός ο Τρυγητής-σε όρισε ουρανό

μου…