Σε ξένο τόπο ξέχασα
φιλί πως δεν ανθίζει,
ό,τι είπα και δεν πίστεψες
μου καίει τα δειλινά.
Κι απόμεινε στην ξενιτιά,
ξενάκι να διψάει,
ό,τι είχα και αρνήθηκες
σαν τραύμα με πονά.
Μια νύχτα ονειρεύτηκα
μαζί να κοιμηθούμε,
σ’ ένα αστέρι φωτεινό,
στο κύμα του γιαλού.
Μα εσύ αποξεχάστηκες
σε μιας σπηλιάς τα βάθη,
κι όλο τρυπάνε την καρδιά
οι λάμες του μυαλού.
