Φυλαχτάρι

Κυλούν οι μέρες βροχερές, αφέγγαρα τα βράδια

μα τον καημό μου έριξα σ’ απόκρημνα λαγκάδια.

Κράτησα μύρο της καρδιάς, ραίνω τα μοιρολόγια σου,

κι εσύ πουλί της λησμονιάς, ξαστόχησες τα λόγια σου.

Περνούν βουβές οι εποχές, αγέλαστοι οι μήνες

μα το λυγμό μου έκλεισα στου ωκεανού τις δίνες.

Φύλαξα ανθό πορτοκαλιάς κι απίθωσα στα χρόνια σου,

κι εσύ δεντρί της ερημιάς, μ’ αρνήθηκες τα κλώνια σου.

                                                                        

Βάλε με να κοιμηθώ

Γύρω ο κόσμος ερημώνει,

πόσο γρήγορα νυχτώνει

κι ούτε «πώς», ούτε «γιατί»

που τσακίσανε τα κλώνια,

που σωπάσανε τα’ αηδόνια,

κι η καρδιά ακροβατεί.

Ο αγέρας αγριεύει,

κι ο Αυγερινός μισεύει

κι ούτε λέξη, ούτε μιλιά

που δε λιώσανε τα χιόνια,

που πετρώσανε τα χρόνια,

και το δάκρυ αργοκυλά.

Βάλε με να κοιμηθώ,

στ’ όνειρό μου να σε δω

να γελάς, να τραγουδάς,

σαν παιδί να μ’ αγαπάς…

Εδώ θα είμαι, αγάπη μου

Εδώ θα είμαι, αγάπη μου,

και θα σε περιμένω.

Ως να φουντώσει όλος ο μπαξές,

ως να μεθύσουν στ’ ανοιχτά οι σκούνες,

ώσπου ν’ ανθίσουνε οι παπαρούνες,

ως να καρπίσουνε οι κερασιές,

στων ρυακιών το παραμιλητό,

στου φλογισμένου Αύγουστου τον ώμο,

στου φεγγαριού τον πορφυρένιο δρόμο,
στ’ απομεσήμερου τον πυρετό.

Εδώ θα είμαι, αγάπη μου,

και θα σε περιμένω.

Ανατολή.Με ξέπλεκα μαλλιά,

με ένα κόκκινο μακρύ φουστάνι,

κανένας άνεμος δε θα μας φτάνει,

μέσα στης δίψας μας την πυρκαγιά,

ώσπου ν’ αστράψει η θολή ματιά,

ώσπου να πλημμυρίσουνε οι δρόμοι,

ως ν’ ανταμώσουμε το ηλιοδρόμι,

ώσπου να γίνει ο κόσμος μια φωτιά.