Φωλιές πάνω στους βράχους
Αντάμα χτίσαμε
Με το κρασί του έρωτα
Πόσο μεθύσαμε
Για τ' ουρανού την άκρη
Φτερά ανοίξαμε
Μέσ' την ορμή της νιότης μας
Με τ' άστρα σμίξαμε
Της θάλασσας τις πίκρες
Τις μοιραστήκαμε
Στου κόσμου τα παράλογα
Δεν χαριστήκαμε
Κι όσο κι αν μας ζηλεύει
Μια μάγισσα γριά
Τα μάγια της θα λύνουμε
Θα μένουμε παιδιά
Και ναι, η ελπίδα ανοίγει πάλι φτερά
Δική σου, καρδιά μου, η ευθύνη
Ξανά στου κόσμου τα πλακόστρωτα
Ναι, να γίνονται ακόμα θαύματα
Όσα βόλια κι αν σε βρήκαν
Τα φτερά σου κι αν καήκαν
Τα χλωρά βλαστάρια που κοπήκαν
Μέσα στην καλοκαιριά
Δεν θα σβήσουν
Οι σκιές κι αν σε τρομάζουν
Τα τσακάλια κι αν ουρλιάζουν
Οι εικόνες που σου κομματιάζουν
Σαν μαχαίρι την καρδιά
Δεν θα σβήσουν
Ποιός θα διώξει τον καημό σου
Ποιός θα μείνει στο πλευρό σου
Να σταθεί σαν αδερφός σου
Να σου σβήσει τη φωτιά
Ο καιρός και αν περνάει
Το κορμί σου κι αν γερνάει
Τα γλυκά φιλιά που λαχταράει
Η ψυχή σου όσο βαστά
Δεν θα σβήσουν
