Μ’ εσένα, χελιδόνα
Πέταξα πάνω απ’ το βουνό
Με τ’ άσπρο μου φουστάνι
Με μια φωτιά στα στήθη
Και την ορμή της νιότης
Και ρίγησα με τ’ ουρανού τα θαύματα
Με των αγγέλων τις μορφές
Όμως στη γη σαν πάτησα
Βαθύ το τραύμα
Είναι οι λυγμοί της θάλασσας
Τα πετρωμένα κρίνα
Η πίκρα των ανθρώπων
Κι έκανα όρκο στο βουνό
Με το παλιό φουστάνι
Με άσβηστη τη φωτιά μου
Και την ορμή την ίδια
Μ’ εσένα, χελιδόνα
Όσο ανασαίνω το θεριό να πολεμώ
Και ή να χαθώ ή να σωθώ
Να δω το θαύμα
Ν’ αλλάξουν όλα ένα πρωί
Μ’ εσένα, χελιδόνα
Να ημερέψει ο κόσμος
