Ήτανε

Ήτανε όλα να χαθούν

Τα φλογερά τα μάτια σου

Τα φλογισμένα χείλη

Ποιός σε αγάπησε αληθινά να δεις

Στ’ αλήθεια ποιός σε ερωτεύτηκε 
Ποιος τα φτερά του ρίχνει στη φωτιά

Σα χελιδόνι να πετάς ψηλά

Να ’χει αιτία η ξαγρύπνια σου

Ποιός γίνεται φεγγάρι τις νυχτιές

Ποιός το κορμί του έκανε στεριά

Μέσα στα κύματα να μη χαθείς

Ποιός πολεμάει τα στοιχειά της γης

Μη δε γιορτάσεις την ανάσταση

Ήτανε όλα να χαθούν

Και ήλιοι αβασίλευτοι

Και μεθυσμένοι κήποι

Ψηλά είναι το φως

Διπλά και αν χρεώθηκα

κι εκείνα που δεν όφειλα,

σε σφαλιστά πορτόφυλλα,

καρδιά μου, μη φυλλορροείς.

Χίλιες φορές κι αν δόθηκα

σε μια αγκαλιά προδότισσα,

με νάμα κι αν την πότισα,

μη με ρωτάς,  μην απορείς.

Κάνε σκαρί τα ζόρια σου,

πανί τη στεναχώρια σου,

και πρόσω ολοταχώς.

Κάνε πουλί τη λύπη σου,

φτερό το καρδιοχτύπι σου,

ψηλά είναι το φως.

Ακόμα

Ακόμα ένας Χρόνος

Αιμόφυρτος

Ακόμα μια Άνοιξη

Ξεγυμνωμένη

Μια ακόμα Πρωτομαγιά

Δίχως Δικαίωση